เธอถอยหนึ่งก้าวเราถอยสองก้าว:
ผมได้ไปขอเบอร์สาวมาคนหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้ ผมเจอเธอที่มหาลัยเพราะว่าเรา มีวิชานึงที่เรียนห้องเดียวกัน ผมก็เข้าไปพูดคุยกับเธอเหมือนที่เคยทํามาและสุดท้ายก็บอกว่าเราสองคนน่าจะทําความรู้จักกันไว้และผมก็ขอเบอร์เธอมาเหมือนเช่นเคย หลังจากนั้นผมก็รอประมาณ 3-4 วันถึงโทรไปหาเธอ การคุยครั้งแรกนั้น ก็เป็นไปอย่างสนุกสนาน จบลงด้วยดี ซึ่งผมก็บอกเธอว่าวันต่อมาผมจะ ไปรับเธอไปเรียนที่มหาลัยด้วยกัน (บังเอิญว่าบ้านเธอกับบ้านผมนั้นอยู่ไม่ห่างกันมาก) เธอก็ตอบตกลงด้วยนํ้าเสียงที่ค่อนข้างดีใจ
ต่อมาผมก็ไปรับเธอที่บ้านอย่างสมํ่าเสมอ สัปดาห์หนึ่งก็ประมาณ 3 วัน เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น ผมเองก็ใช้เทคนิคจีบสาวต่างๆ ที่ผมเขียนในเวบนี้
กับเธอ จนเธอเริ่มที่จะเปิดใจกับผมระดับนึง ผมสามารถที่จะกอดคอ เล่นหัว เธอได้อย่างสนุกสนาน ผมสามารถสัมผัสเธอได้ และเธอก้อไม่ได้แสดงอาการว่า ต่อต้านแต่อย่างใด ทุกอย่างกําลังไปได้ด้วยดี ผมรู้สึกว่าผมกําลังเดินมาถูกทางแล้ว
แต่มีสิ่งนึงที่ผมทําผิดพลาดในช่วงเวลาที่ผ่านมา!!! นั่นคือผมไม่ได้ทําตัวให้ท้าทายสําหรับเธอเลย ถึงแม้ว่าผมจะสามารถพูดคุยตลก ทําให้เธอหัวเราะได้ ถึงแม้ว่าผมจะ Neg hit เธอ ถึงแม้ว่า ผมจะแสดงให้เห็นว่าผมเป็นแมน สุขุม มั่นคง แต่ว่าเธอก็ยังเห็นว่าผมเป็น nice guy เนื่องจาก ว่าผมไมได้ท้าทายเธอ ผมไม่เคยปฏิเสธที่จะไปรับเธอที่บ้าน ผมไปรับเธออย่างสมํ่าเสมอ และผมก็แทบจะไม่ขัดใจเธอเมื่ออยู่กับเธอ เธอได้ผมมาอย่างง่ายดายเกินไป ซึ่งมันก็ทําให้ เธอเริ่มที่จะเอาแต่ใจ เพราะเธอรู้ว่าผมจะไม่ขัดใจเธอ
หลังจากนั้นความสนใจของเธอในตัวผมก็เริ่มที่จะลดน้อยลงเรื่อยๆ เธอเริ่มที่จะไม่โทรมาหา และเริ่มที่จะแคร์ความรู้สึกผมน้อยลงกว่าเดิม ผมรู้ว่าเธอกําลังพยายามคุมเกม และเมื่อใดที่ผู้หญิงเป็นฝ่ายคุมเกม เมื่อนั้นเกมของเราก็โอเวอร์ เราก็จะกลายเป็น nice guy ที่รอวันจะโดนเธอทิ้ง
ผมรู้ดีครับว่าผมต้องพยายามกลับมาเป็นคนที่กําหนดความสัมพันธ์ให้ได้ ผมต้องคุมเกมและสร้างความท้าทายให้กับเธอ ผมได้ให้ความสนใจเธอมากเกินพอดีแล้ว และนั่นทําให้เธอเริ่มที่จะถอยจากผมไปทีละก้าวๆ วันต่อมาผมก็คุยโทรศัพท์กับเธอและบอกเธอว่าผมจะไม่ไปรับเธอที่บ้านเหมือนเช่นเคย เนื่องจากผมมีธุระต้องทํา เธอพยายามตื้อให้ผมไปรับเธอให้ได้ แต่ผมปฎิเสธไป และผมก็เริ่มไปรับเธอน้อยลงหลังจากนั้น
และในวิชาที่เราเรียนด้วยกันนั้น โดยปกติผมจะนั่งกับเธอทุกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้มันเปลี่ยนไป ผมเข้าห้องสาย ประมาณ 5 นาที เมื่อเธอเห็นผมเข้ามาเธอพยายามโบกมือให้ผมเห็นว่าเธอนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ผมไม่สนใจ ผมแกล้งทําเป็นไม่เห็นและไปนั่งกับเพื่อนผู้หญิงของผมที่นั่งห่างออกไป
เมื่อเรียนเสร็จ เธอพยายามสบตากับผมเพื่อให้ผมเข้าไปคุยด้วย แต่ผมก็ยังไม่สนใจเธออยู่ดี ผมแกล้งเดินออกไปกับเพื่อนผม และทําเป็นว่าไม่เห็นว่าเธออยู่ตรงนั้น เธอเริ่มที่จะงง อย่างมากในตอนนี้ ผมไม่เคยทําตัวแบบนี้เลย โดยปกติแล้วผมจะคุยกับเธอเสมอเวลาอยู่ในห้อง ผมจะให้ความสนใจเธอเป็นประจํา
คืนวันนั้นเองเธอโทรมาหาและถามผมว่าทําไมไม่ยอมคุยกับเธอในห้อง ผมก็แกล้งพูดว่าไม่เห็นนี่ ไปเรียนด้วยเหรอ อะไรทํานองนั้น เธอไม่เชื่อว่าผมไม่เห็นเธอ คุยได้ไม่นานผมก็บอกว่าผมต้องวางสายและ ไปทําธุระ 55
ต่อมาผมก็ให้ความสนใจเธอน้อยลงอย่างมาก เรียกว่าแทบจะไม่ให้ความสนใจเลย ทําเหมือนผมไม่ได้แคร์เลยว่าจะต้องอยู่กับเธอ จนมาอีกวันนึงที่เธอโทรมาหาผมและถามว่าเป็นอะไร ทําไมผมถึงได้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เธอทําอะไรผิดเหรอ ผมรู้แล้วว่าตอนนั้นผมเริ่มที่จะกลับมาคุมเกมอย่างที่ผมต้องการ
หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของเราก็เริ่มพัฒนาไปมากกว่าเดิม โดยที่เธอเริ่มเอาแต่ใจน้อยลง ใส่ใจผมมากขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมต้องการจะให้เป็น
ผู้หญิงนั้นถ้าไม่ได้ชอบเราหรือสนใจเรา ต่อให้คุณพยายามทําดีกับเธอแค่ไหนมันก็ไร้ค่า ต่อให้ซื้อของขวัญที่เธอชอบให้ ต่อให้ส่ง messege ไปบอกรักทุกวัน ต่อให้โทรคุยทุกวัน ต่อให้พยายามแค่ไหนมันก็ไม่มีความหมาย เพราะว่าการที่เธอจะชอบใครสักคนมันไม่ได้เกิดจากความถูกต้อง
ไม่ได้เกิดจากเหตุผล ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกว่าชอบคุณเธอยังไงๆเธอก็จะถอยห่างจากคุณไปเรื่อยๆอยู่ดี แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณรู้สึกได้ว่าเธอพอที่จะสนใจคุณอยู่บ้าง แล้วคุณถอยออกมา มันจะทําให้เธอต้องการในตัวคุณมากยิ่งขึ้น คุณจะสามารถกําหนดความสัมพันธ์ให้เป็นไปในแบบที่คุณอยากจะให้เป็น คุณจะเป็นฝ่ายคุมเกม
ในช่วงแรกๆของความสัมพันธ์นั้นผู้หญิงชอบที่จะทดสอบผู้ชายว่าผู้ชายคนนั้นเหมาะสมกับเธอหรือไม่ ผู้หญิงจะทดสอบโดยการสร้างอุปสรรคขึ้นมาเพื่อให้เราแก้ไขมันให้ได้ ซึ่งอย่างกรณีของผมเธอสนใจผมอยู่บ้าง แต่เธอต้องการทดสอบผมโดยการพยายามถอยห่างออกมาหนึ่งก้าวแล้วดูว่าผมจะทํายังไงต่อไป ซึ่งถ้าผมพยายามตื้อเธอไปเรื่อยๆแบบ nice guy คุณคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะสนใจผมต่อไปมั้ยครับ? ถ้าผมทําอย่างนั้นป่านนี้เธอไปหาคนอื่นแล้วแน่นอน
จําไว้นะครับว่าเมื่อเธอถอยหนึ่งก้าวเราถอยออกมาสองก้าวเสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น